معرفی برخی از بازی‌های بومی و محلی استان گلستان

          نوین جوان  
            بازدید : 229
          
           نظرات (0)
        

بسیاری از بازی‌های نمایشی و سنتی ایران نه تنها به دلیل نام‌هایشان، بلکه به خاطر عناصر اجتماعی که در آنها یافت می‌شود و شکل و هیبتی که بر آنها حاکم است؛ دقیقا از جامعه تاثیر پذیرفته‌اند.

ورزش‌های سنتی بخشی از آموزش و پرورش غیررسمی هر جامعه‌ای است و نقش تربیتی فوق العاده‌ای در رشد شخصیت و فرهنگ پذیری افراد آن ایفا میکنند.

بازی و ورزش‌های سنتی نوعی تمرین راه و رسم زندگی است.

در این بخش به معرفی برخی از بازی‌های بومی و محلی استان گلستان می‌پردازیم.

کشتی با شال: پهلوان در حالی که شالی دور کمر بسته به میدان کشتی آمده و با انجام حرکات ویژه‌ای مبارز می‌طلبد، در صورت وجود داوطلب کشتی انجام می‌شود در غیر این صورت داور بازی کشتی گیری را که از قبل اعلام آمادگی کرده بود را به میدان می‌فرستد و مسابقه توسط پیشکسوتان کشتی که به عنوان داور انتخاب شده‌اند آغاز می‌شود، هر کسی که برنده کشتی می‌شد داور دست وی را بالا میبرد و به عنوان برنده اعلام می‌کرد.

جایزه این کشتی یک راس گوسفند یا گاو است و در مراسم عروسی اهدای جایزه از طرف خانواده داماد می‌باشد.

کشتی گورش: این نوع کشتی نام یک بازی سنتی مختص ترکمن صحراست که جهت بالا بردن قدرت بدنی و ایستادگی آنها در مقابل حریف که بیشتر در مراسم‌ها و جشن و سرور و یا افرادی که به سن 63 سالگی رسیدند انجام می‌شد.

کشتی گورش در دو گروه افراد مبتدی و حرفه‌ای پهلوانان انجام می‌شود. در حالی که هر یک از کشتی‌گیران دور کمر خودشان را با شال می‌بندند و قبل از شروع کشتی شال کشتی گیران توسط داور بازی که همان پیشکسوت کشتی است محکم کشیده می‌شود و سپس با کف دست بر پشت دو کشتی گیر می‌کوبد که نشانه تایید بر بستن شال کشتی گیران می‌باشد. در این مرحله هر دو کشتی‌گیر با اجازه پیشکسوتان وارد زمین می‌شوند، دو کشتی‌گیر در حالی که با هم دست می‌دهند، روبه‌ر‌وی هم قرار می‌گیرند. به طوری که سر یک کشتی‌گیر روی شانه چپ طرف مقابل قرار می‌گیرد و دست چپ هر کشتی‌گیر از زیر بغل سمت راست طرف مقابل عبور می‌کند و در قسمت کمر، شال را می‌چسبد که ممکن است چنگ زدن به شال، در قسمت راست یا چپ کمر طرف مقابل باشد. دست راست هر کشتی گیر ضمن عبور از ساعد دست چپ رقیب به شالی که به پای چپ مقابل بسته شده است، چنگ زده می‌شود و کشتی با سوت داور شروع می‌شود. حریفی که قوی تر باشد، با قدرت بازوانش طرف را از زمین کنده و روی دست هایش در هوا بلند می کند که ممکن است او را چندبار دور تاب داده تا تعادلش را به هم زند، بعد ضربه کند و پشت او را به خاک بمالد یا در همان لحظه او را به خاک می‌مالد. بدین ترتیب دست برنده کشتی توسط داور در بین حاضرین بالا می رود و کشتی گیر پیروز، صورت کشتی گیر بازنده را می بوسد. اگر این کشتی در مراسم عروسی انجام گیرد، جایزه نقدی به برنده کشتی که از قبل از طرف خانواده داماد در نظر گرفته شده توسط داور به فرد برنده اهدا می‌شود.

طناب کشی: بازیکنان در حالی که به دو گروه 5 الی 6 نفری تقسیم شده اند، با در اختیار گرفتن طنابی به طول تقریبی 20 متر در میدان بازی پشت خطی که توسط داور بازی مشخص شده در دو طرف خط به صورت طولی پشت سر هم می ایستند و با سوت داور بازیکنان دو گروه در حالی که طناب بازی را در دست دارند، شروع به کشیدن طناب می کنند و سعی می کنند گروه مقابل را از روی خط به طرف خودشان بکشند، هریک گروه، گروه مقابل را و یا حتی طناب گره شده که مماس با خط روی زمین را عبور دهد، آن گروه بنده بازی می‌شود.

کبدی: ابتدا بازیکنان به دو گروه چند نفره تقسیم می‌شوند و سپس یک خط صاف و مستقیم در وسط میدان بازی می کشند و هر تیم یک خط صاف دیگر در سمت میدان بازی خود می‌کشند.

افراد بازیکن پشت خط ها قرار می گیرند و از هر تیم در هر نوبت یک نفر به سمت تیم حریف حمله می کند، او پیوسته بدون اینکه نفس او قطع شود با گفتن زو یا کبدی، کبدی؛ بتواند به یکی از بازیکنان حریف دست بزند و از خط وسط عبور دهد و به طرف میدان خودش برسد. در این هنگام اگر نفس او قطع شد و نتوانست به صورت پیوسته کلمه کبدی را بازگو نماید بازنده بازی محسوب می گردد و از میدان بازی خارج می‌شود.

در ضمن بازیکن حریف نیز سعی می‌کند فرد حمله کننده را بگیرد تا نفس او قطع شود که در این صورت نیز او بازنده محسوب می‌شود و در صورتی که فرد بتواند به یکی از حریفان خود دست بزند و بدون اینکه کبدی، کبدی گفتن وی قطع شود، به میدان خود برسد آن حریف بازنده محسوب می شود و در نهایت گروهی که افراد بیشتری از حرفش را از صحنه بازی خارج کرده باشد، آن گروه برنده بازی است.

ارسال نظر برای این مطلب