وقتی والیبال تلویزیون را به دردسر انداخت/ ١٣ اتفاق حاشیه ساز سال ٩٣ در حوزه فرهنگ و هنر

          نوین جوان  
            بازدید : 213
          
           نظرات (0)
        

پخش مستقیم مسابقات جهانی والیبال از سیمای جمهوری اسلامی ایران حاشیه های خاص خودش را در سال ١٣٩٣ داشت.

پخش زنده مسابقات لیگ جهانی والیبال، صدا سیما خواست ابرویش را درست کند، چشمش را کور کرد. ماجرای پخش زنده لیگ جهانی والیبال حکایت همان ضرب المثل قدیمی است که می گوید خواست ابرویش را درست کند، چشمش را کور کرد.

صدا وسیما می خواست تماشاچیان را سانسور کند، مسابقه را نشان نداد. اوایل سال 93 والیبال ایران به لیگ قهرمانی جهان راه یافت. اتفاقی که توپ و تور را به اندازه دروازه و گل محبوب کرد و برای اولین بار تب تند تماشای مسابقات والیبال میان مردم بالا گرفت. طرفداران می خواستند بازی تیم شان را در قاره ای دیگر دنبال کنند و مانند همیشه تلویزیون تنها وسیله پیمودن این راه طولانی بود.

با نزدیک شدن به ساعت مسابقه گیرنده ها روی شبکه 3 می رفتند و خانه ها و مغازه ها و هر کجا که تلویزیونی بود، به استادیوم کوچکی برای تماشای مسابقه تبدیل می شد. در اولین مسابقات این لیگ، ایران مقابل ایتالیا رفت و در یک بازی نفس گیر پیروزی غیرمنتظره ای به دست آورد.

پیروزی که کام همه شیرین را کرد به جز صدا و سیما و منتقداتش. آن چه برای صدا و سیما مشکل ساز شد نه بازی و بازیکنان بلکه پوشش زنان تماشاچی هوادار ایران بود. زنانی که تصویرشان از زیر سانسور صدا وسیما رد شد و در تلویزیون به نمایش درآمد . این مشکل از آن جا بیخ پیدا کرد که این اولین گاف صدا و سیما نبود ، مدتی قبل هم در پخش زنده فوتبال ایتالیا و اسپانیا از شبکه سه، تصویر خواننده زن مشهور کلمبیایی که برای تشویق همسرش به استادیوم این بازی آمده بود از تلویزیون ایران پخش شد و سر و صدای زیادی ایجاد کرد. نشان دادن این تصاویر صدا و سیما را در معرض انتقاد و تمسخرهای جدی قرار داده بود، تصویرهای پخش شده در شبکه های اجتماعی دست به دست می شدند و رسانه های خارجی و داخلی به کنایه و نظر در مورد آن ها می پرداختند.

این حاشیه صدا و سیما حتی به روزنامه گاردین هم رسید و این روزنامه مقاله ای در محدودیت های پخش زنده مسابقات ورزشی در ایران منتشر کرد. اما علنی ترین انتقاد به این تصاویر از سوی علی مطهری نماینده مجلس بود. انتقادی که تیر خلاص را زد و با زبانی تند و مستقیم رئیس صدا و سیما را نشانه گرفت و او را به بی توجهی به حجاب و عفاف متهم کرد. با انتشار انتقاد مطهری، ضرغامی میدان را خالی نکرد و به شخصه برای جواب آمد. آنچه ضرغامی گفت در دفاع ازعملکرد سیستم نظارتی سازمانش بود.

او بی تجربگی صدا وسیما در پوشش مسابقات والیبال و سرعتی بودن این ورزش را مقصر اصلی معرفی کرد. ضرغامی گفت برای سانسور صحنه ها خودش هم در کنار بچه های سازمان بوده است و اعتراف کرد که پخش این مسابقه از پخش مناظره های انتخاباتی هم برایش سخت تر بوده است. پس از این ماجراها بود که صدا سیما آمد ابرویش را درست بکند و چشمش را کور کرد. بازی ها یکی پس از دیگری برگزار می شدند و این بار صدا وسیما گافی در نمایش تماشاچیان نمی داد و در واقع اصلا تماشاچیان را نشان نمی داد آن چه طرفداران از گیرنده های خود دریافت می کردند،

نه مسابقه ای زنده که پخش صحنه های آهسته بازی و نمایش پرچم ایران به جای تماشاچیان بود. این پخش نیمه زنده مسابقات بسیاری از طرفداران را به پناه بردن به دامن شبکه های ماهواره ای کشاند، خیلی ها دنبال شبکه ای می گشتند که این مسابقات را بدون قطع و نمایش صحنه های آهسته نشان دهد حتی اگر گزارش فارسی هم نداشته باشد، خلاصه تماشای مسابقات بیشتر از هر چیز کلافگی داشت تا لذت. استادیوم های کوچک به جای تشویق هوادارانشان از نداشتن یک پخش زنده واقعی می نالیدند و هیجان توپ و تور زیر سانسورها تلف می شد. لیگ جهانی والیبال با این شیوه کج دار و مریز پخش شد و پخش مسابقاتی با چشمی کور ثمره تلاش صدا و سیما شد.

ارسال نظر برای این مطلب