علیرضا هاشم زاده: اگر کاراته المپیکی شود، فقط به طلای ۲۰۲۰ ژاپن فکر می‌کنم

          نوین جوان  
            بازدید : 151
          
           نظرات (0)
        

علیرضا هاشم زاده جوان با استعداد گنبدی چندی ست کاراته و ورزش گنبد را بار دیگر بر سر زبان‌ها انداخته است. کاراته کای جوانی که در اولین تجربه جهانی خود توانست مدال برنز مسابقات آفریقای جنوبی را در سبک گوجوریو کسب کند، اکنون برای پوشیدن پیراهن تیم ملی امید برای مسابقات جهانی اندونزی با حریفان ایرانی اش رقابت می‌کند.

در این مصاحبه سعی کردیم بیشتر با او آشنا شویم و از آخرین وضعیتش در تمرینات تیم ملی بپرسیم.

خودتان را معرفی کنید. چند سال دارید و از چه سالی ورزش کاراته را به صورت حرفه ای شروع کردید؟

علیرضا هاشم زاده هستم. ١٩ سال سن دارم. ۵ سال است که کاراته کار می‌کنم که ۴ ساله آن به صورت حرفه ای بوده است.

تاکنون چه مقام ها و افتخاراتی را در این رشته ورزشی کسب کرده اید؟

مدال برنز مسابقات مالزی و ٢ مدال طلای تیمی و انفرادی رقابت‌های ترکیه و تک مدال برنز جوانان جهان را تاکنون به دست آورده ام.

از آخرین حضورتان در رقابت برای پوشیدن پیراهن تیم ملی امید بگویید. (در چه وزنی، چه تعداد رقیب، سطح بازیکنان حاضر در این رقابت درون اردویی و..)

در وزن ٨۴+ کیلو که وزن آزاد و آخر کاراته است، شرکت می‌کنم. به جز من ٣ نفر در وزن خودم حریف دارم که این حریفان را در رقابت‌های انتخابی قبلی شکست دادم.

آقای نوروزی یکی از حریفان قدرتمند من است که در این دور از تمرینات مصدوم بود و نتوانستیم دور انتخابی را انجام دهیم. با توجه به رقابت‌های گذشته، من و آقای نوروزی باید در اردو باقی می‌ماندیم که بعد از ٢ مرحله باخت آقای تیموری و سنچولی هنوز خط نخورده اند.

حریفان امسال بسیار قدرتمند هستند و من اصلا کار راحتی ندارم. آقایان تیموری و نوروزی قهرمان آسیا هستند.

نفرات دعوت شده به این اردو خود را برای چه مسابقاتی آماده می‌کنند؟ اردوها از چه زمانی شروع می‌شود؟

ما خودمان را برای مسابقات بین المللی مختلفی آماده می‌کنیم که مهم‌ترین آن مسابقات جهانی اندونزی است. اردوهای تمرینی آغاز شده اما به خاطر برخی اختلاف نظرها در فدراسیون و تغییر کادر فنی اردوها عقب افتاد.

آیا پیش از شما در این رشته ورزشی گنبد نماینده ای در تیم ملی داشته است؟ چه افتخاراتی کسب کرده است؟

من اولین نفر از گنبد در تیم ملی هستم.

آیا امکانات و حمایت هایی که از این رشته و ورزشکاران آن در گنبد انجام می شود، مناسب و رضایت بخش است؟ چه کمبودهایی وجود دارد؟

هیچ امکاناتی در شهرستان برای ما نیست. به طوری که خودم مجبور شدم برای پیشرفت یک باشگاه شخصی با تمام امکانات در طبقه پایین منزلمان ایجاد کنم. این باشگاه خانگی بسیار در پیشرفتم نقش داشته است.

به نظر شما، کاراته کاهای گنبدی استعداد و توانمندی لازم را برای توجه بیشتر دارند؟ و آیا کاراته در گنبد می‌تواند در کنار رشته‌هایی چون والیبال، سوارکاری و ژیمناستیک عرض اندام کند؟

بله پتانسیل کاراته در گنبد بسیار است. اگر کاراته کاهای همشهری من قدر خودشان را بدانند و به خود اعتماد کنند، من قول می‌دهم گنبد به قطب کاراته کشور تبدیل شود.

چه افراد و حمایت هایی تاکنون در رشد شما موثر بوده اند؟ (مربیان، خانواده، و..)

تو این راه پیش از همه خونواده و پس از آن مربی بسیار زحمت کش و بی ادعای من آقای احمد صفرخانی که بسیار برای من زحمت کشیده و می‌کشند. ایشان در همه رقابت‌های انتخابی در کنار من بوده اند. مسئولان قول داده اند اگر به مسابقات جهانی بروم پدرم و آقای صفرخانی همراهم باشند.

برای آینده ورزشی خود چه برنامه هایی دارید؟

در صورت المپیکی شدن کاراته فقط به مدال طلای المپیک در سال ۲۰۲۰ که در ژاپن برگزار می‌شود، فکر می‌کنم. ان شا الله این مدال خوشرنگ را کسب کنم.

در انتها اگر صحبتی با مردم گنبد، علاقه مندان به ورزش و یا هر موضوع دیگری در ذهن دارید، بفرمایید.

ورزشکاران رشته‌های انفرادی بیشتر افراد بی ادعایی هستند که به جز سربلندی شهر و کشورشان خواسته دیگری ندارند. من هم تمام سعی و تلاشم بر این است که نام شهر و کشورم را در عرصه های بین المللی بر سر زبان‌ها بیاندازم.

خانواده من ورزشی نبودند به همین خاطر از سن بالا یعنی تقریبا ١۶ سالگی ورزش قهرمانی را شروع کردم که این مسئله خیلی کار را برای من سخت کرده است. ولی چپ دست و پا بودن و قد بلند مرا در جبران این مسئله کمک کرد و به لطف خدا روز به روز قوی‌تر و بهتر کار خواهم کرد.

در آخر از همه کسانی که من را در این راه کمک کردند تشکر می‌کنم و از همه همشهریانم می‌خواهم از من حمایت کنند و برای موفقیتم در راه قهرمانی که بسیار سخت و دشوار است دعای خیر کنند.

ارسال نظر برای این مطلب