ديشب تماشاي بازي ملي پوشان دهه شصت و هفتاد واليبال گنبد حس خوبي بهم دست داد،
قهرماناني همچون مجيد آزمون، نوري همتي، خليل آزمون، طاهر آزمون، حبيب کوزه لي، باي محمد دوجي، منصور جزيده و ... حضور داشتند.
گنبد که زماني با اين همه ملي پوش در واليبال ايران آقايي ميکرد و نام گنبد لرزه بر اندام ساير تيم ها مي انداخت متاسفانه در حال نابودي است.
يادش بخير آن زماني که بعد از قهرماني هاي گنبد در خيابان هاي شهر جشن و پايکوبي ميشد، گوسفند قرباني ميکردن و شاعران در وصف اين واليبال رويايي شعر ميگفتند.
فرهاد قائمي تنها ملي پوش بزرگسال اين شهر در چند سال اخير جاي ثابت خود را در تيم ملي از دست داده و بازيکناني چون تاجر و دانشفر سالهاست پشت درهاي تيم ملي مانده اند.
گنبد که خود صادرکننده جام رمضان به ساير نقاط ايران بود امروز خود از آن بي نصيب مانده است.
پس از شرکت فولاد عظيمي که بدون ريالي پرداختي به بازيکنان در ليگ دسته يک تيمداري کرد فصل گذشته اين اتفاق تکرار شد البته اينبار با نام تعاون گنبد و آن هم در ليگ برتر.
براستي چه بر سر واليبال اين شهر آمده حتي ديگر زمين هاي خاکي هم ناي نفس کشيدن ندارد،
همه جا بازي تک ضرب يا به قول محلي ها رالي انجام ميشود آن هم براي بدست آوردن پول،
بجز زمين گدم آباد جايي پيدا نميشود واليبال بازي کنند البته آنجا هم بازي با پاس پنجه کمتر انجام ميشود يا بهتر بگم پاسور پيدا نميشود.
بايد بپذيريم اين واليبال نفس هاي آخرش است.
وضعيت سالن هاي اين شهر مصاعد نيست، اجاره بهاي آنها بسيار گرانتر از شهرهاي مجاور است.
کانون هاي واليبال هم شهريه هاي سنگيني دارند که پرداخت آن براي خانواده ها دشوار است.
واليبال گنبد نيازمند افراد دلسوزي است تا خالصانه خدمت کنند و براي سربلندي واليبال اين شهر تلاش کنند.
به اميد موفقيت واليبال گنبد و ترکمن صحرا
رسول آق آتابای