چرا سرنوشت تیم گنبد هر سال نامعلوم است

          نوین جوان  
            بازدید : 281
          
           نظرات (0)
        

به گزارش سایت بامپوش گنبد و بخ نقل از گلشن مهر، اولین نشست شورای لیگ برتر والیبال باشگاه های ایران هفته اول تیرماه با حضور رییس، نایب رییس و دبیرکل فدراسیون والیبال و نمایندگان تیم های لیگ برتری جهت برنامه ریزی بهتر برای برگزاری مسابقات لیگ امسال در شرایطی برگزار شد

که علی رغم شایعاتی مبنی بر عدم اسپانسری جواهری از تیم گنبد، اما نماینده این باشگاه نیز یکی از حاضران در جلسه بود تا بدین ترتیب خیال اهالی والیبال به ویژه هواداران گنبدی از حضور این تیم با حامی فصل قبلش آسوده شود. اما اینکه چرا کار والیبال گنبد، شهری که سالها به عنوان پایتخت والیبال کشور مطرح بوده، چند سالی است با شرایطی نامعلوم و پرابهام به روزهای پایانی موکول می شود و گاه به جای عزت، ذلت به خود می بیند همان مسأله ای است که در این مجال اندک به گوشه ای از علل آن اشاره کرده ایم.

عقب تر از قافله

اهالی والیبال نه تنها در این منطقه، که در کشور، شهر گنبد را پایتخت والیبال ایران می دانند و این چیزی نیست جز سابقه و ریشه ای که این ورزش در منطقه و فرهنگ آن دارد. دوران اوج والیبال این منطقه را دهه 60 می دانند؛ آن زمان که مرحوم «نوری آزمون» ملقب به پدر والیبال منطقه، با هدایت ورزشکاران علاقه مند به والیبال نفرات مستعد را از دل زمین های خاکی به درستی تربیت و روانه تیم ملی کرد. آن زمان والیبال، والیبال بود؛ ورزشی جذاب، کم هزینه و جاری در زمین های خاکی با بازیکنانی که رفاقت، کمتر رنگ رقابت به بازی هایشان می داد تا در گود این ورزش نیز کمتر از پول حرفی باشد. سال ها گذشت، والیبال باز هم والیبال است همان ورزش جذاب آن سال ها و شاید جذاب تر در این سال ها، اما پرهزینه، هدایت شده در سالن های ورزشی با نفراتی که هر چند بر اصل رفاقت پایبندند اما رقابت برایشان معنایی دارد. حالا سال هاست والیبال با قرار گرفتن در جاده حرفه ای شدن، مسیری پرشتاب پیمود، باشگاه ها نسبت به قبل وارد جاده حرفه ای شدن تغییر مسیر دادند تا مادیات رنگ بهتری به خود گیرد. در چنین شرایطی، باشگاه ها درتکاپو برای رسیدن به ایده ال در والیبال، گوی رقابت از یکدیگر ربودند و آنان که همراه با این موج نشدند از قافله عقب ماندند.

پایتخت والیبال، در عزت یا ذلت؟!

گنبدی ها، اعم از اهالی والیبال، مدیران تیم ها و حتی بازیکنان و هواداران تحت تأثیر جو حاکم بر اوضاع این ورزش در منطقه، همواره از بی پولی این رشته گفته و می گویند این در حالی است که دلایل دیگری در این ورزش باعث کُندشدن چرخ دنده های آن طی این سال ها بوده که بد نیست در این مجال بدان ها اشاره شود. والیبال اگر در سالیان گذشته به ویژه همان دهه پرافتخار، در اوج بوده با بزرگانش به آنجا رسید؛ بزرگانی که صادقانه برای افتخار و عظمت والیبال این منطقه از کوششی فروگذار نکردند اما گذشت زمان و قرارگرفتن در مسیر حرفه ای شدن، نیازمند مدیریتی بود تا به درستی بتواند در کانونی امن با اتحاد و خرد جمعی از به حاشیه رفتن بزرگان والیبال جلوگیری نماید که البته چنین نشد. والیبال گنبد سال ها با ضعف های مدیریتی همراه شد که این امر، خواسته یا ناخواسته والیبال را به سمت و سویی سوق داد تا چهره ی واقعی این ورزش برای حامیان مالی نیز هویدا نباشد. از این سو، مدیران دستگاه ورزش در منطقه با عدم تسلط و اشراف در شیوه های برقراری ارتباط با حامیان مالی و استفاده از ادبیات متناسب در ترغیب و حفظ اسپانسرها و علاقه مندان به سرمایه گذاری در والیبال (تأکید می شود حفظ اسپانسرها) ضعیف عمل نموده و همواره صنعتی نبودن منطقه را دلیل عمده فقدان حامی در والیبال عنوان داشتند، غافل از آنکه تعداد کارخانه ها هرچند کوچک (نسبت به مناطق صنعتی بزرگ کشور)، شرکت ها و حتی سرمایه گذاران علاقه مند به ورود به عرصه والیبال در این منطقه به ویژه گنبد کم نبوده اند تا بخواهند و بتوانند دست والیبال را بگیرند و باری دیگر تا قله های افتخار همراهی کنند.

آنها که می آیند و می روند...

والیبال گنبد طی این سال ها، اگرچه از اوج فاصله گرفت اما در هیچ یک از سال های حضورش در لیگ برتر ایران بدون حامی نماند. نام هایی چون نئوپان، استقلال، هاوش و جواهری نام هایی نیستند که به این زودی ها از خاطر اهالی والیبال و هوادارانش محو شوند؛ اینان همانهایی اند که چراغ والیبال این شهر را در سال ها روشن نگه داشتند. تیم گنبد گاه با بیشترین تعداد از مهره های باتجربه و جوانش، و گاه با تعداد کمتری از چهره های شاخص اش روانه لیگ برتر شد؛ گاه به پیروزی رسید و گاه در برابر قدرت متمول ها سر فرود آورد، گاه آنقدر ضعیف که حتی هواداران را وادار به تشویق و حمایت از رقیبان می کرد و گاه اگرچه شکست خورده، اما باافتخار در برابر آنان که در والیبال آقایی کرده اند ایستاد. نکته قابل تأمل اینکه، خلاف ادعای بسیاری از مسئولان ورزش و اسپانسرها در علاقه مندی صرف حامیان مالی از والیبال، اما آنچه طی این سال ها کمر والیبال این شهر را خم کرد بی اعتمادی به وجود آمده در میان بازیکنان و مربیان با مدیران ورزش و دست اندرکاران باشگاه بود. خلف وعده مسئولان در عمل به تعهداتشان در قبال ترغیب اسپانسرها برای ورود به والیبال و فراهم نمودن شرایطی جهت ارائه برخی خدمات و شاید هم اخذ تسهیلات و گاه مرتفع نمودن مشکلات شان در حوزه اقتصادی، همان دلیلی بود که اسپانسرها را در مدت زمان کوتاه حضورشان در والیبال، بیقرار رفتن کرد تا ماندن. در این بین، بازیکنان و مربیان می ماندند و چک هایی که غالبا نمی توانست جیب های آنان را پُرپول کند؛ بازیکنان و مربیانی که علی رغم تعصب به توپ زدن در تیم شهرشان، رفتن را به ماندن ترجیح داده اند تا هواداران در حسرت بازی آنها حتی در جایگاه یک «رقیب» در شهر خود به انتظار بنشینند.

رقیه مسلمی پور - گلشن مهر

طبقه بندی: والیبال گنبد کاووس، والیبال استان گلستان، والیبال لیگ برتر،
برچسب ها: گلشن مهر، والیبال گنبد، رقیه مسلمی پور، جواهری، هاوش، نئوپان،

ارسال نظر برای این مطلب