تاپیک بحث و بررسی کلی وضعیت تیم ملی والیبال در مسابقات قهرمانی جهان 2014

          نوین جوان  
            بازدید : 181
          
           نظرات (0)
        

سلام به والیبال فرومی ها

تو این تاپیک به زبان ساده مینویسم پس خواهشا اشکالات نگارشی رو به بزرگواری خودتون ببخشید.

تیم ملی والیبال کشورمون آخرین بازی خودش در مسابقات قهرمانی جهان 2014 رو با شکست 3-0 در برابر روسیه انجام داد و در نهایت موفق شد عنوان ارزشمند ششمی مسابقات رو به دست بیاره.عنوانی که اگر در ابتدای شروع مسابقات برای ایران متصور میشدیم کاملا راضی کننده بود و البته در این بین کسانی هم وجود دارن که با توجه به بازیهای درخشان تیم ملی در این تورنمنت و هم چنین ظرفیت بالای بازیکنان انتظار نتیجه ی بهتری رو داشتن که میشه بهشون حق داد.به هر حال تیم ما کارنامه قابل قبولی در این مسابقات داشت و نگاهی به اسامی تیم های بزرگ حذف شده مثل صربستان-ایتالیا-بلغارستان-آمریکا و کوبا ارزش کار بچه ها رو بیش از پیش نشون میده.تیم هایی که هر کدوم رویاهای حال حاضر ما رو به عنوان خاطره یدک میکشن و تو والیبال دنیا صاحب سبک و نظر هستن.نسل طلایی والیبال ایران به واسطه ی برنامه ریزی های منظم فدراسیون والیبال ،اردوهای منظم،کادر فنی زحمت کش و حمایت مردم و رسانه ها فاصله چندانی با مدال جهانی نداشتن و کمی دقت و تلاش بیشتر میتونست این آرزوی دیرینه رو به حقیقت مبدل کنه که متاسفانه نشد.بارها در رسانه ها و محافل ورزشی گفته میشه که باید از یک تورنمنت نهایت بهره برداری رو داشت و نقاط قوت و ضعف رو بیان کرد تا در آینده بتونیم الگوی بهتری برای پیشرفت طراحی کنیم.بدون شک تیم ما در این دوره از مسابقات نقاط ضعف و قوت زیادی رو در تمامی زمینه ها داشته و در این تاپیک سعی داریم که این مباحث رو با هم در میون بذاریم.ما به عنوان یک انجمن والیبالی مستقل و البته در جایگاه خودمون سعی در فراگیر کردن دانش عمومی والیبال و هم چنین کمک به ارتقا سطح کیفی والیبال در کشور داریم.امیدوارم که اگر مسئول یا بازیکنی مطالب بچه های این انجمن رو میخونه به این نکته واقف باشه که این کاربرا تعدادی از همون مردمی هستن که این تیم و بازیکنا رو کمک کردن که شناخته بشن،محبوب بشن،اسطوره بشن و دوست داشتنی بشن.مسلما این نظرات از ذهن و علاقه ی جوونایی سرچشمه میگیره که دغدغه والیبال دارن و هر کدوم از این نظرات در جای خودشون محترم هستن.

در ذیل نکاتی رو در مورد کلیت تیم عنوان میکنم و خواهش میکنم که بقیه دوستان و هم چنین عزیزان صاحب نظر جهت تکمیل شدن تاپیک و جمع بندی نهایی همکاری کنن.از مدیریت خواهش میکنم نظرات کارشناسی دوستان رو با دقت مطالعه کنن چون قطعا حضور دوستان در پست های انجمن به بهبود سطح کیفی مباحث کمک میکنه.

1.تیم ما از این به بعد با بزرگای والیبال بیگانه نیست
دروغ چرا؟تا 4-5 سال پیش در به در میزدم تا بتونم یه بازی والیبال از ستاره های اون زمان(جیبا-موریلو-پاول پیمنتا-مسترانجلو و ...)ببینم حالا اینکه بیان و در مقابل ما بازی کنن که واقعا یک رویا بود.از سال 2010 که تیم ما در قهرمانی جهان بازی کرد و بعدها در زمان حضور ولاسکو پروسه ی حضور تیم های بزرگ در برابر تیم ما کلید خورد.بازیکنان جوون ما دیدن که میتونن در برابر بازیکنان بزرگی که شاید پوسترشون رو به دیوارهای اتاق میزنن بازی کنن.بعدها دیدن که میتونن ازشون ست بگیرن،میتونن ازشون پوئن سرویس بگیرن،میتونن پشت سر هم دفاعشون کنن،میتونن مربی بزرگی مثل رزنده یا ورونکوف ر و مجبور به تعویض ستاره ها کنن و خیلی از میتونن های دیگه.تیم های بزرگ ما رو تو جمع خودشون راه دادن و ما از این به بعد حرف واسه گفتن داریم.
دکتر حمیدرضا صدر همیشه میگه فلسفه ورزش نزدیکی ملت ها و قلبهاست.ما بخاطر والیبال نه تنها به هم بلکه به چندین ملت دیگه نزدیک شدیم.لهستانیها،برزیلیها،آرژانتینیها،ایتالیاییها،فرانسوی ها و خیلی از ملل دیگه از ما خاطره دارن که قطعا خاطرات بدی نیست.نتیجه همیشه یه قسمتی از هدفه نه تمام هدف.اگه تمام هدف باشه پس روسیه و ایتالیا باید والیبال رو کلا بذارن کنار.جانمایه ی ورزش ارائه استعدادهای یک ملت هست که تیم ما به خوبی این مطلب رو به والیبال جهان نشون داد.به شخصه احساس غرور میکنم وقتی میبینم بازیکنامون بدون استرس در برابر بهترین های جهان بازی میکنن.دیگه امتیاز گرفتن از برزیل و روسیه و فلان و بهمان نه تنها ما رو بلکه دیگه هیچ کس رو متعجب نمیکنه.این حس خیلی ارزشمنده و من واقعا از اینکه تو این دوران زندگی میکنم و این حس رو تجربه میکنم حال خوبی دارم.
از منظر روحی و روانی حرف برای گفتن زیاد هست و بقیه حرف ها رو به دوستان واگذار میکنم و مطمئنا خیلی بهتر از من بحث رو جلو میبرن.

مسایل فنی (نقاط قوت و ضعف)

وابستگی بیش از حد تیم به چند بازیکن:تیم ما تورنمنت رو خیلی خوب شروع کرد و در اواسط بازیها ما 4 بازیکن (موسوی-معروف-قائمی-ظریف)رو در صدر بهترین ها داشتیم و در انتهای تورنمنت با توجه به اینکه رقبای ما نسبت به راند قبل ،روی کاغذ ضعیف تر هم بودن نتونستیم به خوبی از ستاره هامون بازی بگیریم و همه ی این ستاره ها به جز موسوی جای خودشون در صدر رو از دست دادن و به عقیده خیلی از والیبال دوستان ضعیف کار کردن حتی خود موسوی.دو علت رو میشه ذکر کرد:اول خستگی جسمی و دوم خستگی ذهنی.بازیکنا تو یه تورنمنت نیاز به ریکاوری دارن و ما هم ابزار لازم رو برای استراحت دادن به قائمی و ظریف و موسوی و معروف رو داشتیم که متاسفانه استفاده نکردیم.برگزاری یک مسابقه علاوه بر توان جسمی توان ذهنی هم نیاز داره.به عنوان مثال فرهاد قائمی و محمد موسوی در فاصله بین بازی بلژیک تا لهستان در بهترین شرایط قرار داشتن(به گواه نظرات خود شما و امار فدراسیون جهانی).همه ما بر اساس تجربه های قبلی میدونیم که این دو بازیکن در اواخر تورنمنت ها خسته میشن و تمرکز لازم رو ندارن پس بهتر بود در بازیهایی مثل پورتوریکو،بلژیک،استرالیا و آرژانتین به این بازیکنا کمی استراحت میدادیم تا بتونیم موسوی و قائمی و فلانی و فلانی آماده رو تو بازی حساسی مثل لهستان در اختیار داشته باشیم نه بازی راحت تری مثل استرالیا.به عبارت دیگه ما بازیکنامون رو زود به اوج رسوندیم و زمانی که به مرحله حساس رسیدیم بازیکنامون تو سراشیبی آمادگی جسمی و ذهنی بودن نه تو اوج آمادگی.

ضعف مقطعی در دریافت اول:بار دریافت اول ما تو این تورنمنت به دوش قائمی و ظریف بود که انصافا در نگاه کلی خیلی خوب این وظیفه رو انجام دادن.اما قبول کنیم که هر بازیکنی روز بد داره(قائمی تو بازی آلمان یا ظریف تو بازی لهستان).مگه میشه یه تیم فقط به امید دو بازیکن بخواد حمله طراحی کنه؟ما تو نیمکت دریافت کننده خوبی مثل فیاضی رو داشتیم.واقعا تعجب میکردم که زمانی که تیم با مشکل دریافت مواجه میشد کواچ همیشه عبادی پور رو به جای میرزاجانپور بازی میداد در حالی که همه قبول داریم فیاضی در حد فرهاد قائمی دریافت میکنه.کادر فنی تو این دوره به نیمکت اعتماد نداشت و حتی زمانی که تیم با مشکل اساسی تو دریافت و توپگیری مواجه میشد با ناامیدی از نیمکت استفاده میکرد که البته امیدوارم با توجه بیشتر آقای کواچ به لیگ این مشکل حل بشه.

نداشتن مکمل خوب برای موسوی:زمانی که این بازیکن در خط عقب قرار میگرفت امار دفاع ما به شدت افت پیدا میکرد و ما یه تیم معمولی بودیم.عادل غلامی و تشکری در اسپک و سرویس بسیار قابل قبول ولی در انجام وظیفه ی اصلی یعنی دفاع روی تور ناموفق بودن.دفاع روی تور به جز قد بلند به ذهنی اماده برای بازیخوانی نیاز داره.این توانایی به خوبی در محمد موسوی دیده میشه و بارها دیدیم که تنوع نقشه های حریف نمیتونه موسوی رو از مدار دفاعی خارج کنه.به اعتقاد من مربیای تیم ملی میتونن استعدادهای جدیدی رو تو این پست کشف کنن و کم کم به تیم ملی اضافه کنن.دژآرا،صنوبری،الله وردیان،معین رحیمی ،سخی عیدی،جدیدیو ... فقط چندتا از ده ها مدافع خوب برای این پست هستن

ادامه دارد.....

شما بفرمایید

اين تصوير تغير اندازه داده شده است براي ديدن عكس در سايز اصلي كليك كنيد.

ارسال نظر برای این مطلب