تمام هست و نیست برنامه های تلویزیونی منحصر به برنامه ی کوتاه و سرد خط پایان است که تکرار مسابقات را پخش می کند و مدت زمان کمی هم دارد. برنامه ی وحالا اسبدوانی هم هیچ وقت نتوانسته برنامه ای جذاب باشد و عملا جذابیتی برای مخاطب جدید ندارد و نمی تواند مردم را پای تلویزیون میخ کوب کند. از تلویزیون سراسری هم فقط تکرار برنامه خط پایان پخش می شود که فاقد روح و جذابیت است.
البته باید به این نکته هم اشاره کنیم که تصویربرداری مسابقات هم بسیار سطح پایین است. در حالی که در همه جای دنیا تصویربرداری مسابقات با دوربین های کیفیت بالا و از زوایای مختلف از زمین و هوا و با دوربین های ثابت و متحرک صورت می پذیرد، در ایران فقط یک دوربین با کیفیت بسیار پایین از جایگاه ویژه تصویربرداری می کند و دوربین دیگری هم روی ماشین داوران سیار کار ضبط را انجام می دهد که آن هم بسیاری اوقات به دلیل لرزش دوربین قابلیت پخش ندارد. عجیب نیست که با این کیفیت عرضه ی محصول، علاقمندان زیادی هم جذب این ورزش نشوند. قطعا افزایش کیفیت تصویربرداری و افزایش دفعات پخش مسابقات و ساخت برنامه های جانبی تحلیلی از مسابقات می تواند به میزان بسیار زیادی در جذب مخاطب موثر باشد. بدیهی است جذب مخاطب بیشتر مساوی است با افزایش درآمدها. مسئله ی مهم دیگری که در مسابقات کورس ایران کم ترین اهمیتی به آن داده نمی شود مسئله ی تبلیغات است. در تمام رشته های ورزشی درآمدهای هنگفتی از محل تبلیغات روی تابلوهای تبلیغاتی کنار زمین مسابقه به دست می آید ولی در مسابقات اسبدوانی هیچ تبلیغی در اطراف مانژ یا پیست مسابقه مشاهده نمی شود. بالای دپار، شنل اسب های قهرمان، رو انداز اسب ها، پیراهن سوارکاران، تابلوهای روبروی جایگاه تماشاگران، دفترچه ی ورودی مسابقات، دور تا دور مانژ و بسیاری نقاط مجموعه های سوارکاری کشور پتانسیل این را دارند که به عنوان محلی برای تبلیغات استفاده شوند. شاید در ابتدای امر درآمد چندانی از این مسیر حاصل نشود ولی قطعا با بازاریابی صحیح و مدیریت درست در طی چند سال می توان رقم های کلانی را از این مسیر به دست آورد. |